مطالعه تاریخ انسان از منظر پزشکی نشان می دهد که ما طی دوران حیات خود، دوره های مختلفی از بیماری داشته ایم که با عصر طاعون و قحطی شروع شده و به عصر حاضر ختم می شود که دوران بیماری های نابودگر ساخته دست بشر نام گرفته است. در سال ۱۹۰۰ در ایالات متحده، مهم ترین عوامل سه گانه مرگ و میر، بیماری عای عفونی همانند ذات الریه، سل و اسهال ویروسی بوده اند اما امروزه، سه عامل اصلی مرگ و میر ما یعنی بیماری های قلبی ، سرطان و بیماری های ریوی مزمن، همگی به سبک زندگی مربوطند.
آیا این بدان معنی است که آنتی بیوتیک ها به ما امکان داده اند تا بیشتر زندگی کنیم و هدف بیماری های مهلک تر شویم؟ خیر! ظهور این بیماری های مزمن در پی تغییرات محسوس الگوهای تغذیه ای رخ داده است و این امر را می توان به خوبی در کشورهای رو به توسعه ای که رژیم غذایی آن ها در حال غربی شدن است، مشاهده کرد.
در سال های دهه ۹۰ میلادی، سوء تغذیه در بیشتر سال های زندگی یک کودک مشاهده می شد که اغلب بر اثر بیماری های عفونی همانند اسهال رخ می داد اما امروزه، پر خوری عامل بیماری هایی همانند فشار خون بالا شده است. بخش مهمی از موج بیماری های مزمن امروزی به خاطر تغییر جهانی عادات تغذیه ای به سمت رژیم های با منشا جانوری و فراوری شده همانند گوشت، لبنیات، تخم مرغ، روغن ها، غلات بدون سبوس، نوشیدنی های گازدار، قند و نمک رخ داده است.
در سال ۱۷۷۶، امریکایی ها به طور میانگین، سالانه ۴ پوند، یعنی تقریبا معادل ۱۸۰۰ گرم شکر یا قند مصرف می کرده اند اما این میزان در سال ۱۸۵۰ به ۲۰ پوند یعنی حدود ۹ کیلوگرم و در سال ۱۹۹۴ به ۱۲۰ پوند، یعنی معادل ۵۴ کیلوگرم رسیده است. امروزه، خوراک ما احتمالا نزدیک ۱۶۰ پوند، یعنی حدود ۷۲ کیلوگرم قند و شکر دارد که نیمی از آن فروکتوز است و تقریبا ۱۰ درصد رژیم غذایی ما را شامل می شود.
حتی محققینی که از شرکتی مثل کوکاکولا حقوق می گیرند، می دانند که قند و شکر، کالری خالی و فاقد مواد ارزشمند و ریزمغذی ها است. چون کالری حاصل از قند و شکر احتمالا پیامدهایی بدتر از کالری خالی دارند، نگرانی ها افزایش یافته و شواهد نشان می دهند که مقدار بیش از حد فروکتوز به شکل قند و شکر معمولی و شربت ذرت ممکن است به مسمومیت کبد و بیماری های مزمن دیگر ختم شود.
مطابق با قوانین راهبردی انجمن قلب امریکا، بیشتر خانم ها در ایالات متحده نباید از خوردن قند و شکری که به غذا اضافه می شود، بیش از ۱۰۰ کالری دریافت کنند و این رقم برای آقایان، ۱۵۰ کالری است. این یعنی یک قوطی نوشابه گازدار معمولی، رقم مذکور را برای یک روز ما تامین می کند.
سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد می دهد قند و شکری که طی روز به غذا و نوشیدنی هایمان اضافه می کنیم را کاهش دهیم و این کار را برای نمک، روغن های ترانس و اشباع نیز تکرار کنیم چون خوردن غذاهایی که حاوی مواد مذکور هستند، سالانه حداقل ۱۴ میلیون مورد مرگ و میر حاصل از بیماری های مزمن را رقم می زنند